Jak powstają żylaki żołądka
Jeśli masz żylaki przełyku, możesz się zastanawiać, jak powstają żylaki żołądka. Te rozszerzone żyły wyściełające podszewkę żołądka są mniej powszechne niż ich przełykowe odpowiedniki. Ten artykuł wyjaśnia, jak są one diagnozowane, objawy, które powodują, i opcje leczenia dostępne – fragment ten został zaczerpnięty od specjalistów strony urodaodnowa.pl.
GV to poszerzone żyły podśluzówkowe w wyściółce żołądka
Istnieją trzy typy GV: Typ 1 składa się z pojedynczych żył aferentnych, Typ 2 składa się z wielu żył aferentnych, a Typ 3 składa się z wielu kanałów odpływowych. Niezależnie od ich lokalizacji i rozległości, GVs mogą być bolesne i wymagają leczenia. Zrozumienie ich anatomii i patofizjologii może pomóc w ustaleniu optymalnego przebiegu leczenia.
Skleroterapia iniekcyjna była stosowana w leczeniu GV. Jest ona jednak mniej skuteczna niż inne metody leczenia żylaków przełyku. Stosowane środki do skleroterapii obejmują oleinian etanoloaminy, tetradecyl sodu, roztwory glukozy i kwas octowy. Nie zaleca się stosowania dużych objętości sklerozantów, ponieważ może to spowodować embolizację i perforację. Dodatkowo skleroterapia wiąże się z dużym ryzykiem ponownego krwawienia.
Układy żylne żołądka są bardzo złożone. W jego skład wchodzi bocznik żołądkowo-nerkowy, środkowa część żyły żołądkowej właściwej oraz związane z nią aferentne naczynia doprowadzające żyłę wrotną. Żyły wrotne odpływają do krążenia systemowego poprzez układ żołądkowo-nerkowy i drogi wątrobowe.
Większość żylaków przełyku to typ 1, a jedna trzecia to typ 2. Osoby z typem 1 mają większe ryzyko krwawienia. U niektórych pacjentów może wystąpić ciężkie krwawienie i mogą oni wymagać transfuzji.
Diagnostyczna esofagoskopia jest złotym standardem w ocenie GV. Procedura ta może zidentyfikować GV i sklasyfikować je według wielkości i lokalizacji. Endoskopowa ultrasonografia jest alternatywną metodą oceny tego stanu, ale jej ograniczenia są ograniczone.
Obecność patentu PUV wiąże się z gorszą funkcją wątroby. Pacjenci z patentem PUV mają większą średnią objętość pnia wrotnego, większą średnią objętość przepływu w pniu wrotnym i wyższy stopień EV.
Żylaki żołądka są mniej powszechne niż żylaki przełyku
Żylaki żołądka, znane również jako GV, są rozszerzeniem EV w żołądku. Mają zwykle mniejsze nasilenie niż żylaki przełyku i występują rzadziej. Mogą występować w trzonie, antrum lub dnie żołądka. Istnieją dwa typy żylaków: typ I i typ II. Żylaki typu I są zwykle mniej poważne niż typu II i wiążą się z mniejszym ryzykiem krwawienia.
Chociaż GV nie są tak częste jak żylaki przełyku, wiążą się z większą śmiertelnością u pacjentów z marskością wątroby. Objawami żylaków żołądka są hematemesis lub utrzymująca się melena. W PH AVB jest odpowiedzialny za około 70% wszystkich epizodów krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego. Postępowanie powinno obejmować wielodyscyplinarny zespół doświadczonego personelu medycznego i uwzględniać farmakoterapię, a także zabiegi endoskopowe.
Leczenie GVs zależy od przyczyny leżącej u podstaw. W niektórych przypadkach GVs mogą być związane z dysfunkcją shuntów. W takich przypadkach często stosuje się stent pokryty PTFE, aby zmniejszyć krwawienie. Jednak u innych pacjentów, stent może nie być wystarczający do zatrzymania krwawienia. W tych przypadkach mogą być konieczne inne zabiegi, takie jak skleroterapia lub EIS.
Najczęstszą metodą chirurgiczną leczenia żylaków żołądka jest endoskopowe opaskowanie. Zabieg ten wykonywany jest przez cienką rurkę umieszczoną przez przełyk i jest bardziej skuteczny niż tradycyjne metody chirurgiczne. W niektórych przypadkach jako środek hemostatyczny stosuje się cyjanoakrylan lub poli-N-acetyloglukozaminę. Cyjanoakrylany mogą jednak powodować powikłania i należy ich unikać, o ile nie są absolutnie konieczne.
Żylaki żołądka dzieli się na żołądkowo-przełykowe (GOV) i izolowane żylaki żołądka (IGV)
Istnieje kilka różnych teorii, jak powstają żylaki żołądka. Jednym z wyjaśnień jest to, że żyły przewodu pokarmowego są połączone na kilka sposobów. Jednym ze sposobów jest system zwany GVS, który składa się z dwóch głównych części: żyły zaotrzewnowej i żyły wewnątrzotrzewnowej. GVS jest elementem prawostronnym, natomiast PGV i SGV są elementami lewostronnymi.
Żylaki żołądka są powikłaniem marskości wątroby, czyli choroby podstawowej, która dotyczy przewodu pokarmowego. Żyły te łączą się z wątrobą, co czyni je podatnymi na niedokrwienie i zakrzepicę. Utrudnienie przepływu krwi powoduje, że krew zbiera się w żyłach łączących, które mogą puchnąć i pękać. Może to być niezwykle niebezpieczne i powinno być natychmiast leczone.
Żylaki żołądka klasyfikuje się ze względu na ich wielkość i położenie w organizmie. Znajdują się one głębiej w błonie podśluzowej i mają zwykle większą średnicę naczyń niż żylaki przełyku. Ponadto, żylaki żołądka mają tendencję do silniejszego krwawienia. Możliwości leczenia żylaków żołądka obejmują terapię endoskopową, wstrzyknięcia trombiny oraz dożylny oktreotyd. W niektórych przypadkach konieczna może być operacja.
Żylaki żołądka są również powikłaniem marskości wątroby. W wyniku choroby dochodzi do obrzęku żył na skutek wysokiego ciśnienia. Ponadto nadciśnienie wrotne jest częstą przyczyną powstawania żylaków żołądka. Około 50% pacjentów z marskością wątroby cierpi na nadciśnienie wrotne.
GV są spowodowane marskością wątroby
Objawy marskości wątroby obejmują senność, niewyraźną mowę i znaczne opóźnienia w wykonywaniu zadań umysłowych. U pacjentów może również wystąpić encefalopatia wątrobowa, żółtaczka i wodobrzusze. Objawy te mogą wystąpić z wielu powodów, w tym z powodu nadmiernego spożycia alkoholu, odwodnienia lub powikłań choroby.
Leczenie marskości wątroby ma na celu zapobieganie dalszym uszkodzeniom i opanowanie objawów. Ponieważ osoby z tą chorobą mają problemy z krzepnięciem krwi, są w grupie wysokiego ryzyka wystąpienia poważnych krwawień. Nieleczona marskość wątroby może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak niewydolność wątroby, śpiączka lub śmierć.
GV są leczone za pomocą zmiany stylu życia
Zmiany stylu życia zostały zasugerowane jako pierwsza linia leczenia GERD. Prawie połowa ankietowanych lekarzy pierwszego kontaktu uważała, że mniej niż 10% ich pacjentów z GERD jest gotowych do wprowadzenia takich zmian stylu życia. Odsetek ten był dwukrotnie wyższy na obszarach wiejskich (30,6%) niż w miastach (15,2%). W niniejszej pracy badamy wpływ zmiany stylu życia w leczeniu GERD.
Na wpływ zmiany stylu życia na GERD nie miała wpływu obecność cukrzycy ani przewlekłej choroby nerek. W grupach leczonych stwierdzono umiarkowane obniżenie SBP i DBP w klinice, z różnicą netto 2,2 mm Hg między grupami. Badacze zauważają jednak, że badanie to ma szereg ograniczeń.
Podobne tematy
