Żylaki a szczepienia
Szczepienie może zwiększyć ryzyko rozwoju żylaków, ale w większości przypadków ich nie powoduje. Ogólnie rzecz biorąc, będziesz musiał odczekać siedem do dziesięciu dni po szczepieniu, zanim będziesz mógł rozpocząć jakiekolwiek leczenie żylaków. Da to Twojemu organizmowi szansę na przetworzenie szczepionki i wszelkich reakcji immunologicznych. Możesz doświadczyć tylko niewielkich reakcji, takich jak ból ramienia lub wąchanie. Jeśli jednak wystąpi bardziej intensywna reakcja, może Pan/Pani czuć się osłabiony/a i mieć objawy grypy.
Artykuł przygotowany z myślą o naszych czytelnikach, dzięki współpracy z beautyboxy.pl
Szczepionka COVID-19 powoduje żylaki
Ostatni przegląd danych z EMA ujawnił, że szczepionka COVID-19 jest związana z co najmniej ośmioma przypadkami zakrzepicy z towarzyszącą jej małopłytkowością u osób, które otrzymały szczepionkę w Stanach Zjednoczonych. Przypadki obejmowały zakrzepicę tętnic i nietypowych miejsc, a jeden z przypadków zakończył się zgonem. Większość przypadków wystąpiła w ciągu trzech tygodni po szczepieniu.
Chociaż nastąpiło opóźnienie w rozwoju metod leczenia żylaków z powodu pandemii COVID-19, szczepionka jest już dostępna i stanowi doskonałą opcję zapobiegania przyszłym problemom naczyniowym. Zanim jednak zdecydujesz się na jakikolwiek plan leczenia, powinieneś najpierw skonsultować się ze specjalistą od żył. Center for Vein Restoration posiada biura w całym kraju i może zapewnić dokładną diagnozę pacjentom cierpiącym na zaburzenia naczyniowe.
Lekarz zdiagnozuje żylaki, patrząc na opuchnięte, poskręcane żyły pod skórą. Podczas gdy niektóre osoby nie mają żadnych objawów, inne mogą doświadczać bólu lub bolesności. Jeśli jesteś na nogach lub nogach przez długi czas, możesz cierpieć z powodu żylaków. Na szczęście istnieją proste sposoby ich leczenia, w tym noszenie pończoch uciskowych i unikanie czynności, które wywierają nacisk na nogi.
Podnoszenie nóg to łatwy i niedrogi sposób na poprawę krążenia i złagodzenie objawów żylaków. Zabieg ten jest skuteczny w przypadku łagodnych i umiarkowanych żylaków. Podnosząc nogi podczas siedzenia lub stania, poprawiasz krążenie w nodze, zmniejszając obrzęk i łagodząc ból. Dla wielu osób podnoszenie nóg trzy lub cztery razy dziennie pomoże utrzymać przepływ krwi w całym organizmie.
Zakażenie COVID-19 zwiększa ryzyko zakrzepicy
Zwiększone ryzyko zakrzepicy u pacjentów z zakażeniem COVID-19 po szczepieniu jest stosunkowo rzadkim powikłaniem. Jeśli jednak ryzyko to występuje, stanowi zagrożenie dla życia. Sugerowano, że wirus ten infekuje komórki śródbłonka w organizmie, co może powodować stan zapalny i nieprawidłowości w procesie krzepnięcia. Potrzeba jednak więcej badań, aby potwierdzić ten związek. Naukowcy planują przeprowadzenie międzynarodowej metaanalizy zakrzepicy związanej z COVID-19 w celu dalszego badania tego związku.
To odkrycie jest szczególnie niepokojące, ponieważ żaden z pięciu pacjentów w badaniu norweskim nie nabył wcześniej zakażenia COVID-19. Badacze uważają, że reaktywność krzyżowa między przeciwciałami przeciwko białku kolcowemu COVID-19 i PF4 może prowadzić do zaburzeń krzepnięcia, co mogłoby wpłynąć na bezpieczeństwo prawie wszystkich dostępnych szczepionek COVID-19.
Badacze stwierdzili, że u pacjentów zakażonych COVID-19 występowało zwiększone ryzyko zakrzepicy tętniczej w ciągu 90 dni po szczepieniu. Ryzyko to wzrastało u osób z chorobą sercowo-naczyniową w wywiadzie lub które ostatnio stosowały leki rozrzedzające krew. Pacjenci, którzy niedawno byli hospitalizowani z powodu grypy, również mieli zwiększone ryzyko zakrzepicy tętniczej.
Wyniki badań wskazują, że ryzyko zakrzepicy tętniczej i żylnej po zakażeniu COVID-19 jest statystycznie istotne pięciokrotnie większe niż u niezakażonych pacjentów. Wyniki te dodatkowo potwierdzają potrzebę stosowania profilaktyki przeciwzakrzepowej w populacjach wysokiego ryzyka.
Pomimo dużego ryzyka badanie podkreśla znaczenie gromadzenia danych oraz korzyści wynikające z odporności stadnej w przypadku szczepienia COVID-19. Ponadto pokazuje znaczenie korzystania z krajowych baz danych w celu uchwycenia naturalnej historii choroby. Badacze byli w stanie zidentyfikować ponad milion osób, które miały potwierdzone laboratoryjnie zakażenia COVID-19 i dopasowali je do ponad czterech milionów pacjentów bez zakażenia COVID-19.
Zakażenie COVID-19 zwiększa ryzyko zatorowości płucnej
Naukowcy stwierdzili, że osoby, które mają zakażenie COVID-19 mają zwiększone ryzyko rozwoju zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej. Wyniki te mogą mieć wpływ na strategie diagnostyczne i profilaktyczne wobec tych chorób. Prawie 65% populacji miało co najmniej jedną dawkę COVID-19.
Zakażenie powoduje przede wszystkim problemy z oddychaniem i nadkrzepliwość. Naukowcy z UC San Diego Health stwierdzili, że ryzyko powstania skrzepu krwi jest o 74% wyższe niż u osób, które nie mają zakażenia COVID-19. Ponadto istnieje podwyższone ryzyko krwawienia, jeśli zakażenie jest ciężkie.
W badaniu stwierdzono, że u czterech pacjentów, którzy mieli zakażenie COVID-19, wystąpił wybitny PE. Pięciu pacjentów miało również mikrozakrzepy w naczyniach włosowatych pęcherzyków płucnych, a trzech miało zakrzepy fibrynowe w naczyniach włosowatych kłębuszków nerkowych. Średnia wieku pacjentów wynosiła 76 lat, a większość miała wysoki wskaźnik masy ciała. Prawidłowy wskaźnik BMI mieści się w przedziale od 18,5 do 25. Ponadto 11 z pacjentów otrzymywało przed śmiercią antykoagulację. Pacjenci mieli również wysoki wskaźnik chorób układu sercowo-naczyniowego, nadciśnienia tętniczego i cukrzycy.
U wszystkich pacjentów z zakażeniem COVID-19 należy rozpocząć profilaktykę przeciwzakrzepową. Ten rodzaj leczenia powinien być rozpoczęty w szpitalu po rozpoznaniu u pacjenta zakażenia COVID-19. Powinno być podawane przez minimum 7 dni, a stosuje się je u pacjentów na oddziale intensywnej terapii lub z innymi czynnikami ryzyka.
Podczas gdy początek zakażenia COVID-19 jest rzadki, obecność zakrzepicy jest jedną z głównych przyczyn zgonów i zachorowalności. Dwa z częstych powikłań zakrzepowo-zatorowych zakażenia to zakrzepica żył głębokich i zatorowość płucna. Częstość występowania PE jest około dwa do trzech razy większa niż ryzyko wystąpienia DVT.
Pończochy uciskowe zapobiegają gromadzeniu się krwi w żylakach
Pończochy uciskowe mogą zmniejszyć objawy żylaków. Zapobiegają one również gromadzeniu się krwi w nogach, zapobiegając ich pojawieniu się lub pogorszeniu. National Institute for Health and Care Excellence zaleca noszenie pończoch uciskowych jako długoterminowe leczenie żylaków. Niektórzy lekarze zalecają pończochy uciskowe kobietom w ciąży z żylakami. Chociaż nie są dostępne w ramach NHS, pończochy uciskowe można kupić w aptekach lub bezpośrednio u producentów.
Podczas gdy leczenie endotermiczne jest 1. linią leczenia powierzchownego refluksu żylnego, nowa procedura nietermiczna, znana jako cyjanoakrylowe zamykanie żył, pojawia się jako opcja leczenia niewydolności żylnej. Procedura ta wykorzystuje klej tkankowy cyjanoakrylan do uszczelniania chorych żył. Zabieg jest mało inwazyjny i ma minimalne efekty uboczne pooperacyjne. Pończochy uciskowe nie są wymagane w opiece pooperacyjnej, ale mogą być zalecane przez lekarza.
Przed zastosowaniem pończochy uciskowej do szczepienia należy sprawdzić z lekarzem, czy jest się dobrym kandydatem do zabiegu. Niektórzy pacjenci ze stanami wysokiego ryzyka nie powinni stosować tego zabiegu. Wynika to z faktu, że pończochy mogą wbijać się w skórę. Konieczne jest również zmierzenie nóg, aby upewnić się, że są one odpowiednio dopasowane.
Opcje leczenia żylaków
Istnieje kilka różnych opcji leczenia dostępnych dla osób cierpiących na żylaki. W przeszłości lekarze musieli wykonywać inwazyjne procedury, takie jak skleroterapia lub usuwanie żył, ale dziś istnieją nowsze, mniej inwazyjne opcje dostępne dla pacjentów.
Większość osób z żylakami rozwija je w nogach. Są one niebieskie i skręcone w wyglądzie i są często spowodowane przez wadliwe zawory w żyłach. Powoduje to gromadzenie się krwi w nogach i stopach. Może to powodować wiele różnych objawów, od zakrzepów krwi do wyprysków żylnych, owrzodzeń i rozpadu skóry.
W niektórych przypadkach, operacja jest najlepszym rozwiązaniem dla pacjentów cierpiących z powodu dużych lub rozległych żylaków. Jednak osoby z historią zakrzepów krwi powinny unikać operacji, jeśli to możliwe. Zabieg ten może wymagać wielu sesji, ale wyniki są na ogół trwałe. Większość pacjentów potrzebuje tylko jednej sesji, a tylko niewielki odsetek wymaga dodatkowych zabiegów w ciągu dwóch lub więcej lat.
Inną opcją leczenia żylaków jest skleroterapia, która polega na wstrzyknięciu roztworu do żyły. Roztwór ten uszkadza wyściółkę żyły, powodując zakrzepnięcie krwi i ostatecznie zamknięcie żyły. Zabieg ten jest stosowany od lat 30. ubiegłego wieku i wymaga konsultacji ze specjalistą medycyny naczyniowej.
Inną minimalnie inwazyjną opcją leczenia jest leczenie laserem endovenous, które jest podobne do ablacji o częstotliwości radiowej, z tym że procedura ta jest wykonywana wewnątrz żyły. Zabieg trwa zwykle mniej niż godzinę i jest bezbolesny. Pacjenci są zazwyczaj w stanie chodzić i wykonywać lekkie czynności następnego dnia. Należy jednak pamiętać, że pacjenci powinni unikać ekspozycji na słońce przez dwa tygodnie po zabiegu. Ponadto, pacjenci muszą nosić pończochy uciskowe przez 2-4 tygodnie, aby osiągnąć najlepsze długoterminowe rezultaty.
Podobne tematy
